Μυρµηκίες
(µυρµηγκιές)

Αίτια

& Ασφαλής Αφαίρεση

1

Έγκυρη Διάγνωση

2

Εξατομίκευση

3

Εύρος Θεραπειών

4

Πολυετής Εμπειρία

Οι μυρμηκίες, ή κοινώς μυρμηγκιές, είναι μια πολύ συχνή δερματική πάθηση. Μπορεί να εμφανιστεί σε παιδιά και σε ενήλικες και προκαλείται από στελέχη του ιού HPV. Δεν αποτελούν κίνδυνο αλλά είναι ένα επίμονο πρόβλημα που μεταδίδεται εύκολα και σε άλλες περιοχές του σώματος, κυρίως στα πέλματα.

Τι είναι οι Mυρµηγκιές

Οι μυρμηκίες είναι καλοήθη εξογκώματα ή επίπεδα ερυθρά εξανθήματα του δέρματος. Προκαλούνται από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων (Human Papilloma Virus) HPV, ο οποίος ευθύνεται επίσης για το σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα των κονδυλωμάτων. Ωστόσο, τα στελέχη του ιού HPV που προκαλούν τις μυρμηγκιές διαφέρουν από εκείνα που σχετίζονται με τα κονδυλώματα, καθώς και από εκείνα που μπορούν να προκαλέσουν κυτταρικές δυσπλασίες και κακοήθειες.

Αν και δεν είναι επικίνδυνες, προκαλούν πόνο και δυσκολίες στην καθημερινότητα και επειδή είναι ιδιαιτέρως μολυσματικές πρέπει να αντιμετωπίζονται άμεσα.

Οι μυρμηγκιές χωρίζονται σε 3 κύριες κατηγορίες: τις κοινές μυρμηγκιές (Verruca vulgaris), τις πελματιαίες μυρμηγκιές (Verruca plantaris) και τις ομαλές μυρμηγκιές (Verruca plana).

Οι κοινές μυρμηγκιές είναι μικρά στρογγυλεμένα εξογκώματα (βλατίδες), στο χρώμα του δέρματος. Εμφανίζονται κυρίως στην περιοχή των χεριών και δαχτύλων, όπως και στους αγκώνες, τα γόνατα ή το πρόσωπο.

Οι πελματιαίες μυρμηγκιές εντοπίζονται στα πέλματα των ποδιών, συχνά αναπτύσσονται προς το εσωτερικό του δέρματος και προκαλούν ενόχληση στη βάδιση.

Οι ομαλές μυρμηγκιές εμφανίζονται σε πρόσωπο, κνήμες και χέρια. Πρόκειται για επίπεδα εξογκώματα με λεία επιφάνεια, κοκκινωπά ή στο χρώμα του δέρματος.

Η μετάδοση ευνοείται εάν το δέρμα είναι υγρό ή τραυματισμένο. Συχνά μεταδίδεται μέσω δερματικής επαφής, από μολυσμένες επιφάνειες σε δημόσιους χώρους και γυμναστήρια.

Η υγιείς περιοχές του δέρματος παραμένουν ευάλωτες μέχρι την αφαίρεση των μυρμηγκιών.

Θεραπεία

Αφότου κλείσετε ραντεβού με την ιατρό, γίνεται δερματολογικός έλεγχος και συζήτηση για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κατόπιν γίνεται λήψη ιατρικού ιστορικού και προχωράμε στην εφαρμογή.

Βήμα 1ο

Η κλινική εξέταση & λήψη ιατρικού ιστορικού.

Βήμα 2ο

Φυσική εξέταση.

Βήμα 3ο

Επιλογή είδους θεραπείας.

Αφαίρεση Μυρµηκιών

Η επιλογή τρόπου αφαίρεσης των εξαρτάται από το μέγεθος και τον όγκο του προβλήματος καθώς και την περιοχή εμφάνισης τους. Οι διαθέσιμοι τρόποι στο ιατρείο μας είναι οι εξής:

Δερματο Χειρουργική

Πραγματοποιείται δερματοχειρουργική επέμβαση με τοπική αναισθησία διάρκειας λίγων λεπτών. Με απόλυτη ασφάλεια και χωρίς σημάδια.

Κρυοπηξία

Η κρυοπηξία (κρυοθεραπεία) αποτελεί μία ιδιαίτερα συνηθισμένη θεραπεία και περιλαμβάνει την αφαίρεση των βλαβών με χρήση υγρού οξειδίου του αζώτου. Η απότομη ψύξη και απόψυξη των στοχευμένων κυττάρων τα «νεκρώνει» και αποβάλλονται.

Η διαδικασία είναι σύντομη και ανώδυνη και διενεργείται στο ιατρείο.

Καυτηριασμός

Ο καυτηριασμος (διαθερμοπηξία) εξαλείφει τις βλάβες με ηλεκτρικό ρεύμα. Η καταστροφή των θηλωμάτων είναι άμεση και αποτελεσματική. Η διαδικασία είναι αναίμακτη, διενεργείται με τοπική αναισθησία, σε μία συνεδρία, και ο χρόνος αποθεραπείας είναι 2 με 3 εβδομάδες.

Συχνές Ερωτήσεις

Faq

Υπάρχουν επιπλοκές μετά την αφαίρεση μυρμηγκιών;

Καμμία, πέρα από κάποιο προσωρινό αίσθημα καύσου στη περιοχή. Προτείνονται επανεξετάσεις τους πρώτους 8 με 12 μήνες για να αντιμετωπιστούν πιθανές υποτροπιάζουσες βλάβες.

Τι πρέπει να προσέξω εάν έχω εμφανίσει μυρμηγκιές;

Να αποφεύγετε να τις αγγίζετε, και να πλένετε τα χέρια σας μετά, και εάν είναι στα πέλματα να αλλάζετε κάλτσες συχνότερα. Να αποφύγετε το ξύρισμα στη περιοχή καθώς και την τριβή με πετσέτα. Να μη μοιραστείτε παπούτσια, κάλτσες ή πετσέτες.

Υποχωρούν μόνες τους οι μυρμηκίες;

Γίνεται να υποχωρήσουν σε μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος μεγάλης εξάπλωσης και αυξάνεται το κόστος της αντιμετώπισης αλλά και ο κίνδυνος μολύνσεων και ουλών.

Ποιοι άνθρωποι είναι επιρρεπείς στην εμφάνιση μυρμηγκιών;

Μπορεί να μεταδοθούν σε οποιαδήποτε ηλικία, όμως παρουσιάζονται με μεγαλύτερη συχνότητα σε παιδιά σχολικής ηλικίας, άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα και ασθενείς που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτική φαρμακευτική αγωγή.